อประไมย, อัประไมย หมายถึง [อะปฺระไม, อับปฺระไม] ว. นับไม่ได้, ไม่จํากัด, มากมาย. (ส. อปฺรเมย;ป. อปฺปเมยฺย).
[อะปฺระไม, อับปฺระไม] ว. นับไม่ได้, ไม่จํากัด, มากมาย. (ส. อปฺรเมย;ป. อปฺปเมยฺย).
[อะปะรันนะชาด] น. 'อาหารอื่น' คือ ถั่ว งา และผักต่าง ๆ(นอกจากข้าว). (ป. อปรณฺณ).
[อะปะรา, อับปะรา] (กลอน) ก. พ่ายแพ้ เช่น ต่อสู้เคี่ยวขับไม่อปราหาไม่พ่อตาจะต้องริบ. (สังข์ทอง).
[อะปะ, อับปะ] น. ความไม่แพ้, ความชนะ; (กลอน) บางทีใช้หมายความว่า แพ้ เช่น คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว คบคนชั่วอัปราชัย. (ป.).
[อะปะ, อับปะ] น. ความไม่แพ้, ความชนะ; (กลอน) บางทีใช้หมายความว่า แพ้ เช่น คบคนดีเป็นศรีแก่ตัว คบคนชั่วอัปราชัย. (ป.).
[อะปะ] ว. ไม่พ่ายแพ้. (ป., ส.).
[อะปะราทะ] น. ความผิด, โทษ. (ป., ส.).